Bells palsy, ziekte van (Paralyse van Bell)
- Artikel
- 2021-03-05
De verlamming van Bell is een vorm van tijdelijke gezichtsverlamming als gevolg van schade of trauma aan de 7e hersenzenuw, een van de aangezichtszenuwen. Het is de meest voorkomende oorzaak van aangezichtsverlamming. Over het algemeen treft de verlamming van Bell slechts één kant van het gezicht, maar het kan beide kanten aantasten. Symptomen variëren van persoon tot persoon en omvatten plotselinge zwakte aan één kant van het gezicht, hangend ooglid of mondhoek, kwijlen, onvermogen om het oog of de mond te sluiten, veranderde smaak en overmatig tranen in het oog. Symptomen verschijnen plotseling en bereiken hun hoogtepunt binnen 72 uur. De verlamming van Bell kan in ernst variëren van milde zwakte tot totale verlamming en kan aanzienlijke gezichtsvervorming veroorzaken. De exacte oorzaak van de verlamming van Bell is niet bekend, maar veel wetenschappers geloven dat reactivering van een sluimerende virale infectie ervoor kan zorgen dat de aangezichtszenuw opzwelt en ontstoken raakt. Verschillende andere aandoeningen kunnen gezichtsverlamming veroorzaken die kan worden gediagnosticeerd als de verlamming van Bell. De aandoening kan iedereen op elke leeftijd treffen. Risicofactoren zijn onder meer zwangerschap, pre-eclampsie, obesitas, hypertensie, diabetes en aandoeningen van de bovenste luchtwegen..
Behandeling
Steroïden kunnen de kans op herstel van de gezichtszenuwfunctie vergroten. Antivirale middelen (naast steroïden) kunnen helpen bij het herstel van de functie van de aangezichtszenuw. Pijnstillers zoals aspirine, paracetamol of ibuprofen kunnen pijn verlichten. Het oog vochtig houden en beschermen tegen vuil en verwondingen, vooral 's nachts, is belangrijk. Oogdruppels smeren kan helpen. Andere therapieën, zoals fysiotherapie, gezichtsmassage of acupunctuur, kunnen mogelijk een kleine verbetering van de functie van de aangezichtszenuw en pijn opleveren.
Prognose
De prognose voor personen met de verlamming van Bell is over het algemeen erg goed. De mate van zenuwbeschadiging bepaalt de mate van herstel. Met of zonder behandeling beginnen de meeste mensen binnen twee weken na het begin van de symptomen beter te worden en de meesten herstellen een deel of alle gezichtsfuncties binnen zes maanden. Sommige personen kunnen matige tot ernstige bijwerkingen vertonen. In sommige gevallen kan resterende spierzwakte langer aanhouden of permanent zijn.
Niet gevonden wat u zocht? Zoek verder in de
