Apraxie / dyspraxie
- Artikel
- 2021-03-02
Apraxie ("dyspraxie" genoemd indien mild) is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door een verlies van het vermogen om vaardige bewegingen en gebaren uit te voeren of uit te voeren, ondanks het verlangen en het fysieke vermogen om ze uit te voeren. Apraxie is het gevolg van disfunctie van de hersenhelften van de hersenen, vooral de pariëtale kwab, en kan het gevolg zijn van vele ziekten of schade aan de hersenen.
Er zijn verschillende soorten apraxie, die alleen of samen kunnen voorkomen. De meest voorkomende is buccofaciale of orofaciale apraxie, die het onvermogen veroorzaakt om gezichtsbewegingen op commando uit te voeren, zoals lippen likken, fluiten, hoesten of knipogen. Andere soorten apraxie zijn onder meer kinetische apraxie van de ledematen (het onvermogen om fijne, precieze bewegingen te maken met een arm of been), ideomotorische apraxie (het onvermogen om de juiste beweging te maken als reactie op een verbaal commando), ideationele apraxie (het onvermogen om te coördineren). activiteiten met meerdere opeenvolgende bewegingen, zoals aankleden, eten en baden), verbale apraxie (moeite met het coördineren van mond- en spraakbewegingen), constructieve apraxie (het onvermogen om eenvoudige figuren te kopiëren, tekenen of construeren) en oculomotorische apraxie (moeilijk bewegen de ogen op commando). Apraxie kan gepaard gaan met een taalstoornis die afasie wordt genoemd. Corticobasale gangliondegeneratie is een ziekte die verschillende soorten apraxie veroorzaakt, vooral bij oudere volwassenen.
Behandeling
Over het algemeen omvat de behandeling van personen met apraxie fysieke, spraak- of ergotherapie. Als apraxie een symptoom is van een andere aandoening, moet de onderliggende aandoening worden behandeld.
Prognose
De prognose voor personen met apraxie varieert en is mede afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Sommige individuen verbeteren aanzienlijk, terwijl anderen zeer weinig verbetering laten zien.
Niet gevonden wat u zocht? Zoek verder in de
