Landau-Kleffner-syndroom
- Artikel
- 2021-03-02
Het Landau-Kleffner-syndroom (LKS) is een zeldzame neurologische aandoening bij kinderen die wordt gekenmerkt door de plotselinge of geleidelijke ontwikkeling van afasie (het onvermogen om taal te begrijpen of uit te drukken) en een abnormaal elektro-encefalogram (EEG). Specifiek vertoont het EEG typisch een toename tot bijna continu abnormaal vuren van hersenactiviteit (spikes) tijdens de slaap waarvan wetenschappers denken dat ze de geheugenvorming verminderen. LKS beïnvloedt de delen van de hersenen die het begrip en de spraak beheersen, en heeft doorgaans meer invloed op het begrip dan op de expressie.
De aandoening komt meestal voor bij kinderen tussen de 5 en 7 jaar. Kinderen met LKS ontwikkelen zich normaal gesproken normaal, maar verliezen vervolgens hun taalvaardigheid zonder duidelijke reden. Hoewel veel van de getroffen personen epileptische aanvallen hebben, doen sommigen dat niet. De stoornis kan moeilijk te diagnosticeren zijn en kan verkeerd worden gediagnosticeerd en moet worden herkend als anders dan de meest voorkomende oorzaken van autisme, pervasieve ontwikkelingsstoornis, gehoorstoornis, leerstoornis, auditieve / verbale verwerkingsstoornis, aandachtstekortstoornis, schizofrenie bij kinderen of emotionele /gedragsproblemen.
Behandeling
De behandeling voor LKS bestaat meestal uit antiseizure medicijnen en corticosteroïden, en logopedie, waarmee vroeg moet worden begonnen. Een controversiële behandelingsoptie betreft een chirurgische techniek die meervoudige subpiale doorsnijding wordt genoemd, waarbij de paden van abnormale elektrische hersenactiviteit worden doorgesneden.
Niet gevonden wat u zocht? Zoek verder in de
