Convergentie-insufficiëntie (CI) is een aandoening waarbij de ogen van een persoon de neiging hebben om naar buiten te drijven bij het kijken naar objecten op korte afstanden, en hun vermogen om samen te komen (de ogen naar elkaar toe te draaien) onvoldoende is. Mensen met CI kunnen symptomen krijgen wanneer ze bijna-gebaseerde activiteiten proberen uit te voeren, zoals lezen, werken op een computer of smartphone, video kijken of videogames spelen. Symptomen zijn onder meer prestatiegerelateerde problemen (verlies van concentratie, verlies van plaats bij lezen, langzaam lezen) en ooggerelateerde symptomen (pijn aan de ogen, diplopie, wazig zien, hoofdpijn). CI is geen aandoening die wordt veroorzaakt door spierzwakte. In plaats daarvan is in CI het neuromusculaire vermogen (de zenuwcontrole van de spierfunctie) om de slechte convergentie te compenseren abnormaal.

Om objecten als duidelijke, afzonderlijke afbeeldingen te zien, voegen onze hersenen informatie uit beide ogen samen. Het proces vereist dat de ogen samenkomen en zich op hetzelfde punt concentreren. Als objecten dichter bij het gezicht komen, moeten de ogen naar binnen draaien om convergentie en ooguitlijning te behouden. De meeste mensen kunnen tot op 2,5 centimeter van de neus convergeren. Maar mensen met CI kunnen moeite hebben met het convergeren en behouden van ooguitlijning wanneer ze naar objecten dichtbij kijken. Mensen met CI ervaren vaak wazig of dubbel zien, vermoeide ogen en ongemak bij het lezen of het doen van activiteiten in de buurt van het werk gedurende een lange periode.

CI is een veel voorkomende oogaandoening bij zowel kinderen als volwassenen. Als er geen hersenschudding of ander hersenletsel is, weten we niet waarom sommige mensen CI ontwikkelen, maar we weten wel dat tussen de 4 en 17 procent van de kinderen en volwassenen een CI hebben. Hoewel CI meestal begint in de kindertijd, kan het op elke leeftijd beginnen, en zonder behandeling kan CI vele jaren aanhouden. Recente studies hebben aangetoond dat CI heel vaak voorkomt na hersenschudding die niet binnen een paar weken verdwijnt.

CI wordt een oogteaming-probleem genoemd (het vermogen van de ogen om samen te werken) en is meestal niet gerelateerd aan refractieafwijkingen zoals bijziendheid (bijziendheid), hypermetropie of presbyopie (algemene of leeftijdsgebonden verziendheid). Er zijn veel andere soorten problemen met oogteaming, maar CI komt het meest voor. Mensen met 20/20 vision kunnen CI hebben.

Een optometrist of oogarts kan CI diagnosticeren door vragen te stellen en de patiënt te onderzoeken. De arts kan vragen stellen over symptomen zoals wazig zien, hoofdpijn, dubbel zien en vermoeidheid van de ogen wanneer hij gedurende lange tijd dichtbij scherpstelt. Om CI te diagnosticeren, moet een arts de volgende metingen uitvoeren:

• Bijna convergentiepunt : het punt dat het dichtst bij het gezicht ligt waar de ogen samen blijven samenkomen. Mensen met CI hebben meestal een punt van convergentie in de buurt, meer dan 6 cm van het gezicht.
• Positieve fusievergentie : Positieve fusieverentie verwijst naar het neuromusculaire vermogen van de ogen om naar binnen te convergeren. Dit is het belangrijkste onderliggende probleem dat verband houdt met CI. De arts gebruikt een reeks prisma's met toenemende grootte en vraagt ​​de patiënt om een ​​enkel zicht te behouden terwijl hij door deze prisma's kijkt.
• Exodeviation : dit verwijst naar de neiging van de ogen om naar buiten te drijven en is een belangrijk onderdeel van het onderzoek. Mensen met CI zullen een grotere exodeviatie hebben wanneer ze naar objecten dichtbij kijken dan wanneer ze naar objecten ver weg kijken.
• Accommodatie : Accommodatie verwijst naar het vermogen om de focus van ver naar dichtbij te veranderen. Een hoog percentage mensen met CI heeft ook moeite om de ogen te richten op objecten in de buurt.

CI wordt behandeld met zichttherapie. Het doel van zichttherapie is het normaliseren van het neuromusculaire vermogen om te convergeren (positieve fusiegeverentie). Zichttherapie omvat over het algemeen het oefenen van convergentie en focussen op objecten met beide ogen op verschillende afstanden. Er wordt speciale apparatuur gebruikt om de uitlijning van de ogen te stimuleren en te bewaken.

De NEI Convergence Insufficiency Treatment Trial (CITT) heeft aangetoond dat de meest effectieve behandeling voor CI therapie op kantoor is, onder toezicht van een getrainde therapeut, met aanvullende oefeningen thuis. De meeste kinderen die in-office therapie kregen, vertoonden een normaal zicht of significante verbetering van de symptomen na 12 weken.

De NEI CITT Attention and Reading Trial (CITT-ART) heeft aangetoond dat voor kinderen met leesproblemen de CI-behandeling alleen niet voldoende is om de leesprestaties te verbeteren.